Buhay ko Bilang Isang D.H

              May dalawampung-taon nang nagtra-trabaho si Anty Evelyn sa ibang bansa. Siya ay anak ng lola ko na kapatid naman ng nanay ko. Hindi naging masaya ang buhay niya doon dahil puro hirap ang kanyang dinanas subalit tiniis niya ang mga iyon para pag-aralin ang kanyang tatlong anak na nasa High School at College noon at mabayaran ang kanyang mga utang.

             Taong 1991 nang iniwan niya ang kanyang mga supling dito sa bansa para makipagsapalaran sa Singapore. Hindi man niya gustong umalis pero kailangan siyang humayo upang magtrabaho. Nanatili siya doon ng limang taon. Bukod sa maliit ang kanyang sahod, walang Santo Cristo sa dibdib ang kanyang amo. Hindi raw siya pwedeng tumanggap ng bisita kapag oras ng trabaho at hindi siya pwedeng kumain sa tanghalian o sa gabi kapag hindi pa niya natatapos ang kanyang mga gawain at kung may maramdaman daw na alikabok ang amo'y ipauulit niya itong punasan. Nagpasya si Anty Evelyn na umalis sa Singapore at pagkatapos ng kontrata niya'y nagtungo na siya sa Hong Kong at hanggang ngayon ay nandoon pa rin siya. Tatlong beses na nagpalit ng amo si Anty. Yaong una niyang amo, masungit din daw. Maraming ipinagbabawal ang kanyang amo pati paggamit ng cellphone ay ayaw niya at dapat walang nakalatag na kahit na anong dumi sa sahig. Sa pangalawa naman, gusto niyang malinis parati ang kanyang C.R kahit na walang dumi at gusto rin niyang malinis ang paligid araw-araw at nagkataong may dalawang makukulit na anak ang amo niya.  Sa pangatlong amo niya, kabaliktaran ang kanyang sinapit. Mabait ang kanyang amo kahit na walumpo't limang taong gulang na siya. Sambit niya, gustong siyang  ilipat ng kanyang mga anak sa Home for the Aged pero tumanggi ito at sa bahay na lamang daw siya mamamatay. Dadalawa silang magkasama ngayon. Sabi pa ni anty , sa kanya niya ibinabaling ang pag-aaruga sa ama dahil hindi niya ito nagawa kay lolo noong buhay pa siya. Kahit na natutulog si anty kapag gabi, magtutunog yung parang door bell ng matanda para siya'y magising sa kadahilanang naiihi siya o gustong uminom ng tubig. Tinitiis ni anty ang mga iyon dahil mataas ang sahod niya at ang kailangan lang ay sipag at tiyaga. Noong December 2010, nagpaalam si Anty sa kanya na uuwi muna siya dito sa Pilipinas upang magbakasyon kahit isa o dalawang linggo lang pero sabi ng matanda, sino ang mag-aalaga sa akin? sabi naman ni anty, " andiyan naman ang iyong mga anak at tutal, pasko naman. Hindi umimik ang matanda at akala ni anty ay pumayag na siya. Sa sumunod na araw, nang pumunta sa palengke si anty, nagtangkang magpakamatay ang kanyang amo. Nakita na lamang niyang walang malay sa sahig ang matanda kaya tumawag siya ng ambulansya upang dagliang gamutin ang matanda. Nang sumunod na araw, paguwi ni niya sa bahay, may dumating na mga pulis. Isasama na sana nila si anty sa prisinto subalit may nakita silang sulat ng matanda at sabi niya sa sulat " If ever you Police will come, don't arrest my maid because I am the one who did this, she said that she will be going home to leave me and I don't want my children to take care for me for they don't know how to handle me".

              Simula noon, hindi na inulit ang tangkang pagpapakamatay. Hanggang ngayon, hindi pa rin makauwi-uwi si Anty dahil sa amo niya at hindi naman niya ito pwedeng pabayaan at sa biro pa niya, hihintayin na lang daw niya itong matigok bago siya makauwi.