Paalam Na

          Patapos na pala ang summer class namin. Isang Linggo na lang at hind ko na makakapiling ang mga classmates ko lalo na ang mga kaibigan ko. Ayaw ko man silang umalis, wala akong magawa dahil natapos na nila ang isang taon (third year) at ako'y magsisimula pa lamang.

          Sa dalawang taon na pagsasama-sama namin, nakilatis na namin ang ugali ng isa't isa. May mga nabuong grupo at samahan pero buklod-buklod pa rin kami at tulong-tulong upang makapasa sa lahat ng bagay maski pagsubok man. Sa darating na pasukan, iba na ang mga taong aking makakasalamuha araw-araw. Siyempre kailangan kong mag adjust at i adopt ang sarili ko sa kanila. Subalit nangangamba ako na baka kamuhian lang ako at pagtawanan at nangangamba rin ako na wala akong magiging kaibigan o kasama araw-araw. Parang gusto ko munang itigil sana ang oras para sa ganoon ay makakasama ko pa sila nang matagal at pahalagahan ang bawat sandali na magkakasama kami. Sabi nga ng isa kong kaibigan, magkikita pa rin naman kami sa skul pero iba pa rin  ang pakiramdam kapag klasmeyts ko pa rin sila dahil sobra ang aking kasiyahan kapag nakikita at nakakasama ko sila dahil ang katangian na nagustuhan ko sa kanila ay tulong-tulong kaming lahat ng mga pagsubok na ibinibigay ng guro namin. Marami nga kaming kalokohan na ginagawa. Una, we try to imitate our teachers in the way they walk and teach. Ang sama nga namin noon eh. Pangalawa, kapag nakita ng guro na nangongopya ang isa, to the rescue agad ang iba at sasabihing hindi siya nangongopya. Talagang kampi-kampihan ang ugali namin noon, all for one one for all ika nga. At pangatlo, yung matandang Professor namin noon, habang nagtetest kami, at kapag nahihirapan na kami, sasabihin namin sa teacher " Maam, pinapatawag ka po ni Dean, punta raw kayo sa Dean's Office". Agad agad naman na pumunta ang guro at bahala na kaming magpaliwanag pagbalik niya sa clasroom. Ngayon, hindi na namin magawa ang mga ito dahil nag mature na kami ng todo pero ilan pala sa mga kalokohan namin ay nagagawa pa hanggang ngayon. Sa katunayan nga habang nagka-klase kami ngayong summer, inoobserbahan namin ang mga mukhang walang magawa sa buhay lalo yung mga bored. Kahit nga discussion namin may mga natutulog gaya ko hehe lalo kasi sa hapon, ang hirap pumasok sa utak ang mga lectures. at hirap na hirap kaming buksan ang aming mga mata dahil sa masarap na simoy ng hangin at parang inaanyayahan kaming matulog muna at magpahinga.

          Hindi ko ito makakalimutan at mananatili sa ala-ala ko ang mga ginwa naming ito. Sana hindi ako makalimutan ng mga klasmeyts ko dahil parte na rin sila ng buhay ko. Itinuring ko na sila na parang mga kapatid ko.