Father's Day?

          Father's Day pala ngayon. Nalaman ko lang nang nagtext ang isa kong kaibigan na nagpasa ng father's day quote. Hindi ko ito ipinagdiriwang o pinapahalagahan dahil wala akong ama.

          Kay sayang masilayan ang mga taong dumaraan sa tapat ng aming bahay. Masay sila kahit pa mahirap ang buhay nila. Lubos akong nalulungkot at nangungulila. Gusto ko ring maranasan kung paano magmahal ang isang ama sa kanyang anak. Hindi ba niya ako inisip kahit minsan lang? hindi ba niya napagtanto na kailangan ko rin ang kalinga? Gusto ko siyang hanapin subalit mahina pa ang aking bagwis upang isagawa ko ang landas na iyon. Noong nabubuhay pa ang aking lolo, sa kanya ko ibinabaling ang pangungulila ng isang ama. Sa mga paghaplos niyang iyon noo'y waring nagpapahiwatig na ang pagmamahal ng isang ama ay parang ilaw na binibigyang ningning ang bawat sandali ng iyong buhay. Sa ngayon, sanay na akong walang ama. Hindi ko siya kailangan. Hindi ko man siya kinamumuhian, hindi ko pa rin matanggal sa isip ko ang pag-uyam sa kanya, ang pagiging iresponsable niyang ama.

         Happy Father's Day na lang sa inyong ama, tatay, daddy, papa, fudraka t kung ano pa ang itinatawag ninyo sa kanya. Mahalin niyo siya gaya ng pagmamahal ninyo sa inyong ina. Kahit magkamali siya, huwag ninyong kakalimutan na siya ang inyong haligi sa tahanan dahil kapag walang ama sa isang tahanan, para bang walang ikapitong langit na ating tinatamasa.

First Semester Na..

            Ngayon ang ika-dalawang linggo ng aming first semester. Ngayon pa lamang, suko na ako hindi dahil sa nahihirapan ako sa mga suheto kundi ang pag-akyat baba ko sa 

bawat kuwarto na aming pupuntahan.

          Gustuhin ko mang makipagpalit ng silid hindi ko ito magawa dahil hindi ko makausap ang aming punong registrar dahil marami ang kanyang ginagawa at marami pa ang mga conflicting rooms. Nagdesisyon na lang akong akuhin ang pagsubok. Hindi man bakas sa aking mukha ang pag-aalinlangan na baka ako'y madulas, ramdam ko naman sa sarili ko ang takot at pangamba na baka may mangyaring hindi maganda sa akin. Sa Lunes, Miyerkules at Biyernes kase, ang hirap ng schedule. Una, aakyat ako sa room 202 pagkatapos 205 at bababa na naman sa room 101 at sa hapon, aakyat na naman sa Math room tsaka aakyat na naman sa Computer room. Napakahirap talaga ang ganitong sitwasyon. Hindi pa ako nakauwi'y pagod na pagod na ako at kailangan ko nang magpahinga sa bahay. At sa Martes at Huwebes naman, sa second floor na naman kami magka-klase pero okey na rin dahil once lang akong aakyat. Kung hindi lang sana importante na mag-aral pa, matagal na akong sumuko pero ayuko eh, ako ang inaasahan ng aking pamilya. Gusto ko silang iahon kahit paano. Kahit nahihirapan na ako sa eskuwelahan, iniisip ko ang aking pamilya dahil doon ako humuhugot ng lakas ng loob para harapin ang mga nakatambak na pagsubok para sa akin. Nahihiya ako sa mga kapwa ko mag-aaral lalo na ngayon at marami kami. Kapag dumadaan ako, ramdam ko na tinitignan nila ako na para bang gustong tanungin kong napano ako. Hindi ko na lamang sila pinapansin bagkus tinutuloy ko na lamang ang aking paglakad dahil sabi sa bibliya, "walk by faith, not by sight".

          Alam ko na marami pang pagsubok ang dadaan pa sa buhay ko bilang isang mag-aaral pero hindi ako susuko kahit ano mang mangyari dahil alam ko na may Diyos na gumagabay sa akin at kayo. Kayo na kakasama ko sa aking paglalakbay.

 

Watch out this winner in China's Got Talent, Liu Wei because of his captivating performance in their finals. I was so inspired because even he has no arms, he proved to the people that he can do it. He is 23 years old from China. He lost his arms in an electrocution accident but this was not the hindrance to continue his dreams in life. He play the piano with both arms and it made me feel amazed. Lets watch out for his heart-whelming performance on stage.